Depresja to kompleksowe zaburzenie psychiczne, które manifestuje się głębokim uczuciem smutku, beznadziejności, apatii, utratą zainteresowania życiem i przyjemnością oraz fizycznymi objawami, takimi jak zaburzenia snu, apetytu i zmęczenie. Jest to stan o charakterze przewlekłym lub epizodycznym, który znacząco wpływa na funkcjonowanie jednostki.

Przyczyny depresji są wieloczynnikowe i obejmują zarówno czynniki biologiczne, jak genetyka i neurochemia, jak i psychospołeczne, takie jak stres, traumy czy problemy interpersonalne. Najnowsze teorie wskazują na rolę neuroinflamacji, nieprawidłowości w układzie nerwowym, a także na epigenetyczne czynniki ryzyka.

Psychoterapia jest jednym z głównych sposobów leczenia depresji. W świetle najnowszych teorii, terapie skoncentrowane na konkretnej formie psychoterapii, takie jak terapia poznawczo-behawioralna, terapia interpersonalna czy hipnoterapia, są szeroko stosowane. Te podejścia koncentrują się na identyfikowaniu myśli negatywnych i destrukcyjnych wzorców myślowych oraz nauczaniu pacjenta zdrowszych strategii radzenia sobie.

W psychoterapii wykorzystuje się także podejścia integracyjne, które uwzględniają zarówno aspekty biologiczne, jak farmakoterapia, jak i psychoterapię. Leczenie depresji wymaga spersonalizowanego podejścia, a nowoczesne teorie i badania pomagają terapeutom dostosować strategie terapeutyczne do indywidualnych potrzeb pacjenta.